Castlevania: Vampire’s Kiss is het tweede en gelijk laatste spel uit de serie die zijn opwachting op de SNES maakte. Een port, maar zitten de fans hier wel op te wachten?
Over Castlevania: Vampire’s Kiss (Dracula X)
Naam: Castlevania: Vampire’s Kiss (Dracula X in USA)
Release: 1996
Ontwikkelaar: Konami
Genre: Platformer
Klik hier voor alle SNES reviews. Of bekijk alle games in het genre Platformer.
Na een succesvolle PC-release van “Akumajou Dracula X: Chi no Rondo” besloot Konami het spel te porten naar de Super Nintendo. Het resultaat: Dracula X in Amerika en later Vampire’s Kiss in Europa. Nu zijn er verschillende manieren om dit spel te bekijken, omdat vooral de fans van het origineel teleurgesteld zijn in deze port. Toch zal ik het spel onder de loep nemen als een geheel nieuw Super Nintendospel, mede gezien het feit dat ik de PCversie nooit gespeeld heb.
Graphics
Vooral de stijl in deze game is verrassend anders dan zijn SNESvoorganger. Men heeft gekozen voor de anime-look in deze game en dat heeft zo zijn gevolgen. Het ziet er allemaal goed uit en door de stijl lijkt er meer vloeiende beweging in de sprites te zitten. Dit komt vooral door het vele detail dat in onder andere de goed geanimeerde bazen zit. Ook de achtergronden zijn goed gelukt. Vooral in het eerste level is de vlammenzee uitstekend gelukt(zie bovenstaande screen). Maar naarmate het spel vordert, wordt het allemaal wat minder op het gebied van stijlvolle achtergronden. Een ander ding dat opvalt, als je het spel vergelijkt met Castlevania IV, zijn de (te) kleurrijke graphics. We hebben hier wel te maken met een horrorspel en dan is het maar de vraag in hoeverre zo’n anime-look voor de juiste sfeer zorgt. Niettemin zijn de graphics stijlvol, creatief en vooral mooi, maar zal niet elke Castlevaniafan deze stijl waarderen.
Muziek
Wat de muziek betreft, die is bij de musici die werken bij Konami doorgaans in goede handen. De game biedt de gamer enkele nieuwe tunes, maar ook veel remixen van oude nummers. Vooral de nummers die een remix hebben gekregen, klinken erg goed en zijn natuurlijk een feest der herkenning voor de doorgewinterde Castlevaniaspeler. Toch is de muziek anders dan dat je van Castlevania gewend bent. Het is moeilijk uit te drukken, maar de game geeft een ander gevoel mee. Het klinkt allemaal perfect, maar het gevoel is anders. Misschien komt het doordat de muziek meer modern klinkt dan de klassieke stijl die Castlevania IV onder andere ten gehore bracht.
Gameplay
Bij Castlevania: Vampire’s Kiss draait het ook dit keer weer om een serie levels, waarbij je hartjes en geld moet verzamelen en de vijanden die je tegenkomt een kopje kleiner maakt met je zweep.
De zeven levels die het spel te bieden heeft, zijn goed opgebouwd. Helaas zijn ze korter dan Super Castlevania IV (SCIV), een spel dat tien levels telde. Gelukkig maken de bazen dat meer dan goed, ze vormen namelijk een leuke uitdaging. Voor mijn gevoel was de eindbaaas Dracula in deze versie zelfs lastiger dan zijn equivalent uit SCIV, maar dat kan te maken met andere factoren waar ik later op terug kom. Naast de bazen zorgen de drie alternatieve eindes voor “replayability”, alhoewel dit maar gaat om kleine verschillen in de gameplay. Over het algemeen zorgen de levels voor een leuke uitdaging door het goede leveldesign en de verschillende eindbazen.
Maar dit kan niet zonder even stil te staan bij de controls, want enkele vernieuwingen die SCIV had doorgevoerd omtrent de controls, zijn niet terug te vinden in dit deel. Back to the basic, terug naar de NEScontrols. Want vooral de controls waren toegankelijker gemaakt in SCIV, bijvoorbeeld de controleerbare zweep (die je door naar boven te drukken richting kon geven). Dit is verleden tijd, omdat er plaats is gemaakt voor een soort speciale aanval, de “item crash”. Zo’n aanval kost tien hartjes en vult het hele scherm met het wapen dat je op dat moment hebt. Als je de item crash van de dolk gebruikt, wordt het het scherm gevuld met een dolkenregen. Een leuk idee, maar je maakt maar zelden gebruik van deze mogelijkheid. Van je zweep maak je constant gebruik. Daarnaast loopt je karakter minder snel en soepel, waardoor je soms geraakt wordt dankzij de wat tegenvallende controls. Allemaal factoren die zorgen voor meer frustratie, iets wat de gameplay niet ten goede komt.
Conclusie
Castlevania: Vampire’s Kiss is een game die moeilijk op zichzelf te bekijken is. Het is immers een port van de PCversie en daarnaast wordt de game vaak vergeleken met Super Castlevania IV. Liefhebbers van de laatstgenoemde game kunnen wel eens van een koude kermis thuis komen als ze aan dit spel beginnen. Grafisch is er een andere weg ingeslagen en muzikaal geeft de game een ander gevoel mee. Daarbij zijn de controls van de NES weer uit de kast gehaald en dat loopt toch minder dan de controls uit deeltje IV.
Bekijk je deze game wel op zichzelf, kom je tot de conclusie dat het mooie game is, want ondanks de NEScontrols, biedt deze game prachtige graphics, mooie sounds en enkele leuke gameplayideeën. Zie deze game als een ode aan de NESversies en je zult je vast en zeker vermaken met dit buitenbeentje uit de serie.
Eindscore SNES review Castlevania Vampire’s Kiss
| Graphics 24/30 – De anime-look is erg goed gelukt, maar je moet er wel van houden. |
| Muziek 16/20 – Nieuwe nummers en remixen die een modern Castlevaniagevoel meegeven. |
| Gameplay 35/50 – Een klein buitenbeentje in de serie waar vooral de controls voor wat ongemak zorgen. |
| Overall 75/100 – Een leuke game die voor de fans van Super Castlevania IV een kleine teleurstelling kan betekenen. |
Klik hier voor alle SNES reviews. Of bekijk alle games in het genre Platformer.
Heb je deze game zelf gespeeld? Vragen? Of gewoon een opmerking over deze game of recensie? Laat hieronder dan een reactie achter!
